Arrivederci!

Vrijdag 20 november ben ik aan boord gestapt van de Coral Actinia. Dit is een gastanker van 115 meter die vaart voor de rederij Anthony Veder. Een maand eerder had ik bij hen gesolliciteerd en een baan gekregen, waardoor ik na meer dan vier maanden thuis te zijn geweest weer aan de slag kan op zee. Donderdagochtend vloog ik vanuit Amsterdam naar Rome, om van daaruit weer verder te vliegen naar Sicilië. Na een hotelovernachting in het plaatsje Augusta, werd ik met de auto opgehaald en afgezet bij een bootje dat mij naar het schip bracht in de buiten de haven van Priolo. Een gastanker ligt meestal namelijk niet aan de kade, zoals bij andere type schepen het geval is. Als het om gas gaat zijn veel veiligheidsinstanties nogal panisch (enigszins terecht) en daarom ligt het schip iets buiten de haven aan een steiger vast, waar geladen en gelost wordt.

Nadat ik met mijn koffer aan boord was gehesen, werd ik door de derde machinist die op dat moment aan boord zat rondgeleid. Hij liet mij alle systemen en machines in de machinekamer zien en vertelde dan bijvoorbeeld kort of er problemen mee waren geweest of wat er qua onderhoud aan moet gebeuren. Na een paar uur werd hij door een bootje teruggebracht naar het land en waren we klaar om met het schip te vertrekken naar het plaatsje Brindisi.

De komende tweeënhalve maand zal ik tussen Priolo en Brindisi heen en weer varen, met heel soms een bezoek aan een haven dicht in de buurt van Venetië of naar de haven van Moerdijk (of al places). Heel anders dus dan op mijn vorige twee schepen, waar ik regelmatig een week op zee zat en veel langere reizen maakte. Aan de ene kant is dat even wennen, maar aan de andere kant is het hier op het moment wel rond de 20 graden, dus om hier een tijd lang in te vertoeven vind ik ook niet heel erg.

Op dit schip varen we met Letten en Nederlanders. In de machinekamer zit ik met twee Nederlanders die boven mij staan en een leerling/stagiair. Op de brug (waar ik als machinist nu niets meer hoef te doen) zijn de kapitein, derde stuurman en nog een leerling ook Nederlands. De meeste Letten zijn niet echt sociaal, dus het is leuk om met veel Nederlanders aan boord te zitten. Om 20:00, mits het niet druk is op zee, gaan de twee leerlingen en ik bijvoorbeeld even naar de brug om de derde stuurman gezelschap te houden.

In de machinekamer ben ik nu druk bezig te leren hoe ik de motor moet voorbereiden voor vertrek en moet stoppen bij aankomst. Nu wordt ik daar nog bij geholpen door de tweede machinist, maar hoe sneller ik het onder de knie heb hoe beter. Daarnaast zal ik ook onderhoud moeten verrichten aan de hulpsystemen en machines die je nodig hebt om de motor te voorzien van brandstof, koelwater, smeerolie etc., de generatoren die nodig zijn om elektriciteit aan boord te hebben en de watermaker voor zoet water. Om maar even een paar dingen op te noemen. Kortom: als beginnend machinist zal ik het de komende weken heel druk krijgen, maar is het wel ontzettend leuk om weer bezig te zijn.

Als het over een tijdje wat rustiger is en ik meer ervaren ben kom ik weer met een nieuwe update. Veel plezier in de winter daar en hier vanuit het warme Italië: Ciao!